هرگاه بی پناه شدم...
شنبه, ۱۹ اسفند ۱۳۹۱، ۰۹:۰۵ ق.ظ
«قُل لَن یُصیبنا اِلّا ما کَتَبَ الله ُ لَنا هوَ مولانا وَ عَلی اللهِ فَلیَتَوَکّل المومنونَ » (1)
«بگو جز آنچه خدا برای ما مقرر داشته هرگز به ما نمی رسد، او سرپرست ماست و مومنان باید تنها بر خدا توکل کنند.»
اطرافم پر شده از سرپرست های کوچک و بزرگی که "تو" را از یاد "من" می برند!
انگار عادت کرده ام ـ فقط ـ هر گاه بی پناه شدم؛ سراغ "تو" بیایم!
1ـ توبه . آیه 51
مبارکه مامانی حسینه تون:)